امام حسن (ع) می فرماید:شب جمعه ای مادر را دیدم که در محراب عبادت ایستاده و تا سپیده صبح در رکوع و سجود بود و می شنیدم که برای مومنین و مومنات دعا می نمود، نام آنها را می برد، اما برای خود دعا نمی کرد. گفتم: ای مادر چرا برای خود دعا نمی کنی؟! فرمود:"فرزندم! الجار ثم الدار" اول همسایه سپس اهل خانه.
امام حسن (ع) می فرمود:"در دنیا عابدتر از مادرم فاطمه نبود آن قدر مادرم به عبادت می ایستاد که پاهایش ورم می کرد."